Zwykle opisy gatunków zazwyczaj sporządza się na podstawie kilku osobników, ale ta meduza został skatalogowana na podstawie pojedynczego okazu. Schwytano go ze zdalnie sterowanego pojazdu (ROV) o nazwie Hyper-Dolphin w 2002 r. na głębokości 812 m w kalderze Sumisu u wybrzeży wysp Ogasawara, ok. 460 km od Tokio. Zwierzę widziano na wolności tylko dwukrotnie, ale naukowcy nie mają wątpliwości, że to nieznany gatunek.
Meduza Krzyża Świętego Jerzego (Santjordia pagesi) otrzymała tę nazwę ze względu na jasnoczerwony krzyż – a właściwie żołądek meduzy – który jest podobny do Krzyża Świętego Jerzego na fladze Anglii, który można zobaczyć, patrząc na meduzę z góry. Epitet gatunkowy “pagesi” nadano na cześć zmarłego doktora Francesca Pagèsa, specjalisty od taksonomii meduz. Badanie przeprowadziła międzynarodowa grupa badaczy, w skład której wchodził brazylijski naukowiec wspierany przez FAPESP. Szczegóły opisano w czasopiśmie Zootaxa.
Prof. André Morandini z University of São Paulo’s Center for Marine Biology mówi:
Ten gatunek bardzo różni się od wszystkich odkrytych do tej pory meduz głębinowych. Jest stosunkowo mały, podczas gdy inne w tego rodzaju środowisku są znacznie większe. Jaskrawoczerwone zabarwienie jego żołądka prawdopodobnie ma związek z chwytaniem pożywienia
Meduza inna niż wszystkie
Podobnie jak wszystkie meduzy, S. pagesi jest przezroczysta, a jaskrawoczerwony żołądek sprawia, że organizmy bioluminescencyjne nie są widoczne dla drapieżników po ich połknięciu. Bioluminescencja (emisja światła przez organizmy żywe) jest powszechna w ciemnościach głębin morskich. Ponieważ nowo odkryta jest tak niepodobna do innych stworzeń morskich, stworzono dla niej nową podrodzinę – Santjordiinae.
Meduza ma struktury sensoryczne zwane ropaliami (ciałkami brzeżnymi) zarówno na krawędzi, jak i na spodzie dzwonu, co czyni ją wyjątkową w obrębie rzędu Semaeostomeae, do którego należą bardziej znane gatunki, takie jak spektakularna meduza księżycowa (Aureli aurita). Zespół sugeruje, że nowy gatunek mógłby mieścić się w obrębie Semaeostomeae, gdyby pobrano więcej próbek różnych gatunków, ale na razie zalicza się go do szerszej rodziny meduz Ulmaridae.
Prof. André Morandini dodaje:
Zdecydowaliśmy się opublikować opis i zwrócić uwagę na gatunki występujące na tym stanowisku, którego podłoże jest bogate w minerały i ma potencjał do komercyjnego zagospodarowania. Niestety nie da się prowadzić badań w takich miejscach bez partnerów mających tego typu zainteresowania.
Nowy gatunek znacznie różni się nawet od blisko spokrewnionych gatunków, może zawierać nieznany wcześniej zestaw jadów, których do tej pory nie widzieliśmy.