Астрономите беа изненадени последниве денови бидејќи пронашле сосема нов состав на прстени во Кајперовиот појас (Kuiper belt) надвор од Плутон.
Она што откриле астрономите не наликува на ништо друго што веќе постои во Сончевиот систем.
Поради ова откритие, научниците веројатно ќе мора да го променат концептот на теоријата за формирање на природни сателити (месечини), прстени и како тие се под влијание на гравитациската интеракција со нивниот матичен објект, пишува Science Alert.
Quaoar, мала џуџеста планета зад Плутон, е откриена во 2002 година и брзо се покажа како интересна за проучување. Податоците покажуваат дека можеби има ледени вулкани и орбитира околу малата месечина Weywot, со големина од само 170 километри.
Quaoar има прстен
Во 2021 година, астрономите забележале нешто друго необично на Quaoar. Тие ја анализирале неговата окултација, односно затскривањето на далечна ѕвезда и забележале дека може да има прстен. Тогаш астрономот Bruno Morgado и неговите колеги се обиделе да најдат повеќе докази за постоењето на оваа „декорација“.
Но, тоа не било лесно. Тешко е да се види некој детал со телескоп на мала џуџеста планета сместена во длабоката темнина на Кајперовиот појас (Kuiper belt). Уште потешко е да се видат само прстените. Затоа решиле да анализираат што е можно повеќе податоци, кои ги собрале во периодот од 2019 до 2020 година.
– Кога ги споивме сите податоци и слики, видовме падови на светлина кои не беа предизвикани од Quaoar, што укажува дека има материјал кој орбитира околу него. Тогаш сфативме – тој навистина има прстен – изјави Morgado.
Невообичаена појава
По дополнителна анализа, астрономите забележале нешто многу необично. Прстенот орбитира околу џуџестата планета на растојание од 4.100 километри, а границата на Roche на Quaoar е оддалечена само 1.780 километри.
Кога поголем објект се наоѓа внатре во оваа граница, гравитационата сила на планетата ја надминува нејзината гравитација, а плимата и осеката ја кине на помали фрагменти кои подоцна формираат прстен.
Ова се случува затоа што гравитационата сила на сателитот повеќе не може да ги држи неговите делови заедно поради прекумерното влијание на плимната сила на матичното тело. Така, на пример, делови од прстените на Сатурн не можат гравитациски да се соберат во еден или повеќе сателити бидејќи се наоѓаат внатре во оваа граница.